KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Yenilgi
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Dünya yuvarlak bir işkence sephası.Beni ne testere ile kesebilirler ne de palayla delebilirler.Ruhum özgür yaşar.Bu ölümlü iskeletin ardında ,daha cesur biri var.Güneşe şapkasını fırlatmış biri.Rüzgara, kederli lavtaların sesini getiren biri.Tırnaklarımla kazıdım zaferin harflerini.Oysa kitaplar yalnız kralların adını yazar.Ôyleyse yel değirmenleriyle olan savaşım ne diye?
Yenilmemeliyim.Yenildiniz mi bir kere,boşluk ve hüzün geceleri peşinizi bırakmaz.Yenildiniz mi bir kez, dost düşman karışır, saydamlığını yitirir dünya.Çünkü bu dünyada herşey sana karşı;borsalar ,şirketler,iktidarlar,kanunlar, gazeteler ,dergiler...Yel değirmenleri ile savaşımı kutsallaştıran şey,bana acı veren gerçektir aslında.Ben gerçeğin savaşçısıyım... Yenildim mi bir kez,ölür bitki ve gömülür yeniden düşlerim.Kristal bir küredir dünya savaşmazsam yolumu yitiririm.Bu savaşı,kaybetmekten değil aslında ben anlam arayışımı kaybetmekten korkarım.Bu savaş aslında anlam arayışımın bir gölgesi.
Dışarıda leylak kokusu.Dışarıda mavi gökyüzü.Duyuyor musun kuşları.Ben duymaktayım,sesler annemin ak sütü gibi helal bana.Bir kez yenildiniz mi,uçmayı unutursunuz.Yükseklere olan hevesiniz kaçar.Bir barut fıçısı gibi çöker hayat üstümüze ,betondan bir yapı,kocaman.Söner içimizdeki isyan,ateş ve kan.
Müziğin sesine kulak ver,çalar trampet.Ardından gene çöker garip bir sessizlik.Bir kez yenildiniz mi tüm sesler yabancı kalır size.Kendi sesinizde bile boğulursunuz.Yardım çığlığı atacak nefes bile kalmaz sizde .
Dünya bir hapishane.Ölür çocuklarımız zehirli,pis kokular içinde,güneş yüzü görmeden.Bir kez yenildiniz mi kırılır direngen gücünüz, daralır içinden bulunduğunuz ateşten çember.Geriye ne renkler kalır ne de bahar .
Görüyorum,çamurlu bir geceyi .Keder kaplamış yaşamı.Biliyorum,orada- her duvarın ve çitin arkasında acı çekiyor tutkularımız.Bir kez yenildiniz mi kör olursunuz.Görmeniz zorlaşır şeffaflıktan uzak bu yalancı küreyi.
Bir kez yenildiniz mi tarih sizden bahsetmez artık sararıp solan sayfalarda.Küfredecekler ,o zaman sayfalarda şairlere ,sorgulayanlara.Yakacaklar uykularımızdan çalarak yazdığımız şiirleri.
Gördüm onları.Onlardı,sevgiden yoksun, inançsız ve kesin kibirleriyle,yaşamın kökünü kurutmaya hazırlanıyorlardı.Bir kez yenildiniz mi yaşamı yakalayamazsınız.Oysa gülüşlerimiz vardı
Bütün sevda kelimeleri çıplaktı.
Işık bilmiştik kendimizi.Gölge oyunlarının arasında .Hayalsiz geçirmedik hiçbir kışı
Şimdi kapılar tutulmuş.Yollar kesilmiş
Şehirler yenilmiş.
Yaklaş dostum yaklaş unut tüm söylediklerimi bir kez değil bin kez yenilsen de göz kapaklarının üzerinde diril ve yürü.Tüm savaşlarımızı tarlalara ve değirmenlere yazdık biz.Kaç işçi günün ak ekmeğini yedi buradan bilir misiniz?Ve kaç nişanlı mevsime hasat oldu ölülerimiz.Bir yenilgi ha!hadi oradan!
Nice cengler kuşandık.Yanlışlarımızın üstüne yürüdük.Doğrularımızı da çarmıha gerdik..En adil dövüş
Kendimize attığımız en sert tokattı.Bir yenilgi ha! Hadi oradan!
YORUMLAR
Arıkann
Hocam muhteşem bir çalışma okudum kutluyorum
Yazmaya geldim yazılmıșı var. Tebrik ederim.
Bu yazı, insanın yaşam mücadelesi ve direnişi üzerine bir iç hesaplaşmayı anlatıyor. Yazar, dünya ve yaşamın zorluklarına karşı dirençli olmayı ve gerçeği arayışını kaybetmemeyi vurguluyor. Yenilgi durumunda insanın iç dünyasının nasıl etkilendiğini, umutsuzluğun nasıl yayıldığını ve yaşamın nasıl kısıtlandığını anlatıyor. Ayrıca, müziğin ve doğanın insanı nasıl özgürleştirdiğini ve yenilgi durumunda bu özgürlüğün nasıl kaybedildiğini vurguluyor. Metin, insanın yenilgiye karşı dirençli olması gerektiği ve umudu kaybetmemesi gerektiği fikrini ön plana çıkarıyor.
