REYHANLI

• 13 Mayıs 2013 Pazartesi 16:32:41

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Kara bir gündü.
Kara haber yayıldı kulaktan kulağa.
Bombalar patlamış Reyhanlı’da can üstüne can komamış.
Kan gölüne çevirmiş sokakları, can pazarı olmuş dört bir taraf. Feryatlar ölüme yükselmiş, figanlar kopan can parçalarına. Can alıcı leşler pusu kurmuşlar sabi sübyana, kadına kıza; masum halka…
10 dakika, evet 10 dakika arayla iki bomba patladı Reyhanlı’da. Onlarca yüzlerce ölü. O kadar yaralı… Tahribat haddinden fazla. Gaye kaos ortamı olsun, Türkiye batağa saplansın.
10 dakikanın evvelinde kaç gün orada saha çalışması yapmışlar acaba?Ayakta mı uyuduk yine. Hani su uyur düşman uyumaz der ya atasözümüz gafil mi avlandık yine. Anlayamıyorum. Bir ilçeye iki bomba yüklü araç gelsin ve kimsenin haberi olmasın!
Anarşist olmak kolay; koy bombayı bas git. Çocuk mu ölmüş kadın mı ölmüş kimin umurunda? Hasta mı ölmüş engelli mi ölmüş kime neye? Mantığı yok ama şerefi de yok. İnsanlığı, can güvenliği, yaşam hakkı o da ihlal ediliyor. Oyuna gelmemiz gerek. Tahrike kapılmadan bunu yapanların yakalanması ve en şiddetli şekilde cezalandırılması gerekiyor. İdamsa idam!
Sandılar ki koca devlet yok olup gidecek öyle hemencecik. Bitip gidecek. Batıp… Oysa akletmediler gidenler hep bunu sananlardı. Sandılar sadece! Bir boş hayale kandılar belki de! Yandılar hakkın dergâhında… Bir kurşuna teslim olacak, bir bombasına esir düşecek zannettiler bu ülke! Üçüne beşine sakız olacak! Oysa yazık olacak onlara. Erkekçe olsa bu kadar koymaz adama ama terör işte! Erkeği yoktur terörün. Harbice olsa yine tamam dersin. Mertçe olsa…
Kancığı vardır yamuk olan, yancığı vardır yardım eden, bağcığı gözlerini kör eden… Kalplerde dağcığı vardır içimizi mahv eden! Neyin cacığı olmuş yine bombaları patlatanlar? Neye meze olmuşlar? Kimin çıkarına tereyağı olmayı kabul etmişler.
Ah ölüm! Ah be gülüm bu denli kahpece olmasaydın! İki gözüm iki çeşme. Kan ağlıyor özüm. Ayaktayız yine! Biriz yine, tek yüreğiz işte! Vurun ulan vurun, soyunuz kurusun işte! Biter miyiz sandınız, yiter miyiz zannettiniz? Gülerim aklınıza, şaşarım zekânıza. Oysa kahpece olur ölüm! Erkekçe değil! Sinsice olur ölüm! Adice… Mertçe değil!
Yüzlerce kilo bomba yüklü araç gelir bırakılır insanların canlarının ortasına. İnfilak eder insanlık. Nerden baksanız lanet edersiniz bunu icra edenlere. Allah’ından bulsunlar denir. Allah’ı bulsalardı bu halde olurlar mıydı? diye sormadan edemiyorum kendime!
Onlarca can; günahsız, sebepsiz… Öldüler. Yüzlerce can paramparça oldular. Bir tas su içerken bir çocuk canından olur. Bir kaşık çorba içerken bir baba… Evladının elini tutarken bir anne… Bir dede çayını yudumlarken… Terör ayırmaz kadını çocuğu. Bacaklar kopar, ayaklar; kollar, eller…
Canlar gider, kanlar akar seller gibi, feryatlar kopar ta içten, sanırsınız ki yer kaynıyor birazdan patladı patlayacak haldedir. Adresi yok bombaların. Kimliği… Mensubiyeti… Kahrı çok, zararı… Kadını kızı, erkeği çocuğu… Kürdü Türkü, Müslümanı Hıristiyan’ı… Bütün Türkiye’si hedef! Büyük Türkiye’si hedef!
İnsanlık hedef tahtasında, kalbine isabet ediyor onlarca can! Can pazarıdır bu, kana bulanmış her yer. Camlar inmiş ilçede canlar yitmiş. İnsaf aranıyor bunu yapanların kalbinde? Vicdan aranıyor. İnsanlık… İnsanlık ölmüş.
Neden maçlar oynandı bu hafta sonu? Küme düşenler ortalığı savaş alanına çevirdi. Tribünler savaş alanıydı sanki! Yakıldı yıkıldı koltuklar, polislere taş üstüne taş atıldı. Organik gazlarımız ve klorsuz sularımız boca edildi herkese. Hani acımız var diyeceğim geliyordu. Bu da bir terör değil mi?
Şampiyon olanlar ortalığı düğün derneğe çevirdi. Şampiyon gibi davranmak icap ederdi çünkü acımız vardı. Hayat sadece bir derbiden ibaret olmasa gerek! Bıçaklanıp ölen taraftarı söylemiyorum daha!
Eğlence programları ve yarışmalar tam gaz devam ediyordu. Ölenler sanki bizden değildi. Millet mesuttu. Bu terör kadar bizi etkiliyor, moralimizi bozuyor ve üzüyor.
Oysa taziyemiz vardı, acımız.
Asıl şampiyonluk o acıyı yüreğinde hissedip dua etmekti yaratana sessizce. Asıl birincilik döktüğümüz gözyaşlarının toplamıdır. Asıl kazanacağımız bu kara günde topçusuyla popçusuyla yorumcusuyla seyircisiyle tek yürek olmaktı. Kaybettiğimiz ise ne yazık ki gerçekleşemeyen bu birlikti.
Bu ne öfke? Aklım almıyor bir türlü. Bu ne zulüm, insafa gelmiyor. Akla izana aykırı bu cinayetler. Kalpten gelen sözlerdir bu cümleler. Hangi çıkara kâr acaba? Kime hizmet ve neyin karşılığında?
Terörün biri bitiyor biri başlıyor.
Başı karalar bağlanmaya adanmış ülkem. Sabrediyoruz ve dua ediyoruz barış ve huzur için.
Her şeye rağmen ayakta duracağız sonsuza değin.
Reyhanlı kanlı bugün, gözyaşlarımız çok, düşmanımız da!
Kahrımız da çok olmalı, birlikteliğimiz de!
Ölenlere Allah’tan rahmet, yaralılara şifa, yakınlarına sabır bunu yapanlara da lanet diliyorum.