Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya
………………………………………….

Birisi bana kendini anlatır mısın dediği zaman ilk aklıma gelen şiir bu oluyor..Ve içimde keşke bu dizeleri ben yazsaydım diye bir kıskançlık oluşuyor. Duygularımı kaleme alma gibi bir yetenek verilmemiş bana evrenin sahibi tarafından. Fakat çok şanslıyım ki duygularımı fırçayla ifade edebilme yeteneği bahşedilmiş.

Hangi akıma uygun çalışıyorsunuz deseniz net bir cevap veremeyeceğimi düşünüyorum. Sürrealizm desek sürrealist değilim gerçekliğe de önem veriyorum. Dışavurumcu deseniz tam değilim…İzlenimci-realist deseniz değilim gördüğümü fotoğraf çeker gibi yansıtmıyor kendimden bir şeyler katmazsam rahat edemiyorum..

Düşünüyorum da İlkokul 1. ve 2. sınıfı okumadan 3. sınıfa başlatılmış olmam benim insanlardan kopuk ya da aitlik duygusu az bir şekilde yaşamama belki de bu nedenle de sanat akımlarından birine tam bağlanmamaya neden oldu. Böyle olunca da her şeye farklı bakmaya başladım. Herkesin gördüğünden farklı gördüm, herkesin gördüğünün aynısını da gördüm…