Yasemin Göksel

peronlara yaseminler serercesine

anladım
-an-ların kadar
kısa ve narin dokunduğunu
gece kelebeği kanatlarıma
-ki her iki ucu yanık-
anladım

uçmayı da hiç bilmez ki
kelebek karanlıkta
öylesi bir boşlukta
dolanır durur

anladım
en kimsesiz yanlarıma
sokulduğunu
hüznümle yok olduğunu
’ öğretmenim,canım benim ’
der gibicesine
yüreğimde pek çok..
çok olduğunu anladım

* meğer hayat ne de çoğul

o çoğullukta,çoklukta
bir ana sen,bir bacı
can-canan oldun bana
anladım

anladım
büyük olduğu kadar sırtımdaki hayatın
yokluğunda,ağır bir yük olduğunu anladım
ömür yolculuğumun bu son durağında
alnıma yazılansın
(italik rayların ortasındaki kalın çizgilerle)
benim için bir tek..tek olduğunu anladım

* meğer hayat ne de tekil

o tekillikte,teklikte
bir durak sen,bir uğrak
gecenin içinde ak
oldun bana,anladım

// peronlara yaseminler serercesine //

sevmeyi de hiç bilmez ki
kelebek yalnızlıkta
salt bir kararsızlıkta
çırpınır durur


fnd m e n t a l i s t