Ümid Harun

SANA GELİRKEN

bütün sevenlere


Sana gelirsem
Gecenin en zifiri karanlığında gelmeliyim
Göz gözü görmemeli
Dilimde şiirim gönülden söylemeliyim


Farksızdır çıplak ayak sesinden
Gecenin gizemli gelişi
Sessizce aldığı yüreğini senden
Bir çiçeğin açışı gibi


Gece umudu ötesi semalardan
Sancılı ruhumdan doğar vefa iklimi
Dile gelir erguvanlar dökülür ağzından
Bir bebeğin ilk konuşması gibi



Bütün kötülükleri çirkinlikleri ne varsa
Gömerek engin sineme
Yada yerin yedi kat dibine
Alnım dolunay Hızır’la gelmeliyim sana


Kimse görmemeli yüzümü bilmemeli
Ben gelirken hafif rüzgar esmeli
Gözlerimde yalnızlık saçlarımda yıldız
Üşütmeyen yağmur yağmalı yalnız
Ellerini görmeliyim bir ellerini
Bir çiçek dalı yahut hayal gibi


Sokaklardan çekilmeli insan ayağı
Yanımda melekler olmalı
Cinlerin uykuya daldığı zamanda
Dağ dağ kabaran umutlarla
Öyle gelmeliyim sana


Gök yüzü esmeri ve mavili olmalı
Camlara vurmalı kurşuni silüetin
Ufukta kızlıklar hüznü çağrıştırmalı
Bir ben olmalıyım sokaklarda birde sevgin


Sesimden değil alnımdan tanı malısın beni
Bitirir gece tutulmuş nefesi
Minarelerden ses yükseldiği anda
Bir gül gibi düşmeliyim kapına


Eşya ve ses hafiften uyanmalı
Gül ebediyen böylece kalmalı


........sadece şiir, sevenlere selam olsun.