Nursel

Gecmisin gizemli bir aninda –sanki simdiymis gibi- dünyayi
gördüm. Hayati anlamaya, hayatın sirlarini cözmeye,kimsenin göremedigini
görmeye calisan bir yürektim. Kimse gibi degil kendim olmaya yeltendim. Edebiyata gönül vereli gönül ve akıl yelpazesi ruhuma aşk savurdu ve hayata daha farkli bakmamı sağladı.Hikaye, Roman , Piyes hepsi çok güzeldi ama şiir denen bir gizem vardı ki içlerinde , hepsinden farklıydı. Yağmuara hasret topraklar gibi sarıldım şiire. Okudukça kendimi buldum,buldukça hem kendimi hem de başka gönülleri okudum. Ac
bir cocuk gibi; dört elle sarildim ona... Siir... Ah Şiir... Koskoca anlami
olan ufak bir kelime. Icine neler sigar, neler.. `insanin cümlelere
sigdiramadigi duygu ve düsüncelerini kelimelerin ahengiyle
bütünlestirip harmanladigi bir sanattir`demis ustalar siire. Hayata
dair hersey islenebilir siirde. Simdi tek tutanagim siir okumak,
okumak okumak ve derin sezgilere ermek.
Zaman diye kurulmus, yalanlarla cevrili su dünyada iki
dizeyle icimizdeki celiskileri anlatabiliyorsak ne ala. Ki siir
denirse her misraya.
Yorgun argin, kimi zaman solgun bir siirdir yasam. Yasamak
bir eylemse siir de ibadettir bana...

Ceminizde mekan
Yüreginizde sevgi
Badenizden dem bulmaya geldim

Turnalar gibi semah dönmeye
Bağda bülbül olup güle konmaya
Ari gibi her cicekten bal almaya geldim...

AŞK İLE DOSTLAR AŞK İLE...