Henüz başka iki kitapla birlikte dönüşümlü olarak okuyorum, bitirmedim..
Yazarın anlatım biçimine ve üslubuna alışık olanlar bile ilk sayfaları sıkıcı bulabilir ve "Ee, hadi artık" gibi tepkiler verebilir, içeriği anlamlandırma noktasına bir an önce varabilmek isteyebilirler.. Benim de yaptığım gibi..
Chuck Palahnıuk tek düze anlatımdan her zaman uzak, girift anlatım seçen bir yazar. Bu hem merak uyandırıyor, hem meraklanılan durumları çözüyor, hem de sıkıcılıktan kurtarıp bilinci zinde tutuyor benim fikrimce.. Bir de nakarat gibi tekrarlanan benzer ifadeler şiirimsi bir tad bırakıyor.. Başka kitaplaırnda da bunu bulmak mümkün..
Yeraltı edebiyatının yeni temsilcilerinden sayılabilecek yazarın okuduklarım dışındaki diğer kitaplarının da boş olmayacağını tahmin ediyor ve öneriyorum. Kendime de tabiki.

Bu da diğerleri gibi berrak bir zihinle okunması gereken, yazarın tarzını bolca yansıttığı sert dili ve eleştirel bakışıyla acı ama gerçeklere yolculuk ettiren bir kitap..
Gösteri Peygamberi, bir solukta okumak istenecek, merakı canlı tutan elinizden bırakamayacağınız türden kurgusu ve akışıyla; size harika bir yolculuk sunuyor..

Yine o anlaşılır dili, akıcı üslubuyla güzel bir Ayşe Kulin eseri.. Bu açıdan harika..

İçerik yüzeysel anlatılmış bölümler yüzünden biraz vasat kalmış. Belki bilmediği bir konuyu ele aldığından dolayı... Özellikle İlhami'nin, kitabın dönüm noktası olan o maceraya ani bir manevrayla girmesi şaşırtıcıydı. Yumuşak bir geçiş olmalıydı belki.
Günümüz dünyasının çarpık ilişkileri, sadakatin değerini yitirmesi, darmadağın ve kaybolan hayatların işlendiği okunası bir roman..

2001 yılında aldığım bir kitap. Önceleri okuduğum kadarını "uygulanabilir" bulmadığım, pek inandırı olmadığını düşündüğüm ve yarım bıraktığım bir kitap..

Önemini yıllar sonra anladığım.. Hala "şimdi"de yaşayabiliyor muyum? Pek başarılı olduğum söylenemez. Ama kitabın öğretisinde bir sorun yok bana göre. Uygulamak zor iş. Geçmişin özlemi, geleceğin endişesiyle yaşarız çoğu zaman. Şimdiyi kaçırırız hep. Halbuki herşey şimdide gerçekleşir.

Okunması gerekli, uygulanması faydalı bir kitap..

Savaşçı roman tadında başlayıp belki de kişisel geilişim kitapları okumayı sevenlerin başlarda sıkıcı bulabileceği bir kitap gibi görünebilir. Bende öyle olmuştu. Ama şu an deseler en sevdiğiniz kitaplar hangileri diye, birisi kesinlikle SAVAŞÇI derim.
Nesnel benden sıyrılıp bir savaşçı gibi yaşamanın yollarını gösteriyor. Tam bir başucu kitabı daha...

Hocanın kitapları için yapılacak yorumlar, detaya inilmediği sürece hemen hemen birbirinin aynısı olacaktır.
Faydalı, kişisel gelişiminize katkısı olacak bir kitap daha.. Bir başucu kitabı bu da, diğerleri gibi.

Doğan Hocanın okuduğum ilk kitabı.

Hala arada bir açıp baktığım başucu kitaplarımdan biri..
Bana çok şey kattığını söyleyebilirim. Kesinlikle okunmalı. Ve uygulanmalı..

Kapitalizme, tüketim toplumuna sert eleştiriler taşıyan bu eser, uyuyorsanız sizi bir nebze de olsun silkeleyebilir. Neden bişeylerin dövüşle anlatılmaya çalışıldığını da, öze dönmek olarak değerlendirmek lazım sanırım. Mesajlar erkekler üzerinden verildiği için; erkeklerin özünde olan şeyin avcı, savaşçı olmak oluşundan yola çıkıldığını düşünüyorum. Eşya toplayıcısı, istifleyicisi değil..
Yazar yeraltı edebiyatının en iyi kalemlerinden biri bence de bir çok kişinin de dediği gibi.. Sivri dili, eleştirel bakış açısıyla sorguluyor, sorgulatıyor. Eleştirdiği popülarizm, aslında yaptığı iş bağlamında onun da için de olduğu bişey..

Bu tür kitapların insanlara farklı bakış açıları sunması, eleştirmenin gerekliliğini göstermesi iyi. Ancak, dünyanın kötü gidişatını değiştirmeye çalışmak yerine, eleştirip iç rahatlatmak elbette pasif bir eylem.