Nilgün ACAR

ÖZGEÇMİŞİM
18.11.1954 yılında Kayseride doğmuşum.Erken,çok güç ve evde doğum nedeniyle,beynimdeki hareket merkezleri hasar görmüş.Yani,ben bir Spastik’im.Kayseriyi hiç bilmiyorum.Hayatımın çok büyük bir bölümü,Ankarada geçti.Okula gidemedim.Ama ailemi çok zorlayarak,küçük cadılığımla,bana okuma-yazma öğreteceksiniz diye baskı yaptım.Annemin az bir yardımıyla,hemen öğrendim.Sonra,tüm bir yaşam,evrenler açıldı önümde.Çünkü,elime ne geçerse,kanmaz bir susuzlukla okuyordum.Bana kitap yetiştiremiyorlardı.Daha okuma-yazma öğrenmeden önce,masallar uydururdum,ders kitaplarındaki şiirleri değiştirirdim.Sonra küçük öyküler,mektuplar yazdım ve kimseye göstermeden yırtıp attım.Şiir yazmaya başladım,sakladım onları.Hep evde,duvarların arasında tutuluyordum.Yapayalnızdım,arkadaş ve insanları çok özlüyordum.20-21 yaşıma dek böyleydi.Sonra,hayır ben dış dünyaya açılacağım.İnsanları seviyorum.Arkadaşlarım,çevrem olacak.Beni engelleyemezsiniz dedim.Önce gazetedeki bir ilana yazdım.Arkasından bir dergideki yazıya yanıt verdim.O yanıtımla,tüm türkiyeden,yurtdışından,mektuplar yağdı.Seçtiğim mektup arkadaşlarımla birer-ikişer tanıştım.Canlı-hayat dolu bir kızdım.Sevdi beni insanlar.Her arkadaşımda,yaşamı öğrendim biraz daha.Yazdıklarım gelişti-güzelleşti.Dergilerde,gazetelerde yayınlandı şiirlerim ve yazılarım.Bir imzaydım artık.İnsanlar benimle tanışmak istiyorlardı.Arkadaşlarımla dışarı çıkıyordum.1979 da ilk şiir kitabım:ÖZGÜR MEMLEKETİN TUTSAK ÇOCUĞU.1987 de,Sivas 4 Eylül yayınlarından:ÇIĞLIKÇIĞLIĞA MAVİLER.1991 de Ankara valiliğinin maddi desteğiyle.İlk iki kitabımı ve yeni şiirlerimi kapsayan,MAVİNİN ŞİİRİ 2002 de bir arkadaşımla yazışmalarımızı içeren,BETİK 96 adlı kitaplarım yayınlandı.Yeni şiirlerim,önümüzdeki aylarda kitaplaşacak.Ayrıca:günlüklerimden oluşan,İÇİMDEN GELDİĞİNCE isimli dosyam hazır bekliyor.İsteseydim,birçok üniversite diplomam olurdu.Ama bunlar,yıllarımı çalan,kağıt parçaları olarak kalacaklardı.Sanatımı engelleyeceklerdi.Sadece,İngilizce kurslarına devam edebilmem için,dışarıdan sınavlara girerek,ilkokul diploması aldım.Sonra,FONO’nun İngilizce 1. ve ikinci kurslarına devam ettim.Bitirme sınavlarına girererek,sertifikalarımı aldım.Özel durumum nedeniyle,hem yürüyemiyorum,hem de hareketlerim epey kısıtlı.Bilgisayarı,normale yakın kullanabildiğim sağ elimle,maussuz,klavyeden kullanıyorum.Bu yıl b.sayar sertifikası da aldım.S.H.Ç.E.K.’na başvurarak,9 Mayıs l993 yılında evden ayrıldım.Niğde-Bor’daki bir huzurevi ve rehabilitasyon merkezine gittim.Ailem yaşarken,onlardan ayrılmak ve tek başıma yaşamak istedim.Hayatın başka yüzlerini öğrendim.14 Şubat 1998 de İstanbul’a geldim.Metin SABANCI Spastik Çocuklar Merkezinde kalıyorum.Buradaki atölyelerimizde,seramik ve bilgisayar bölümlerinde çalışıyorum.Belki inanılmaz ama kullanabildiğim tek elimle,çok güzel seramikler yapıyorum.Çoktan öğretme pozisyonuna geçtim.Engelli gençlere,hatta engelsiz görünen insanlara bile,amatörce seramik öğretiyorum.Hedefim:Şarkı sözü alanında çalışarak,kendi evime geçmek.Çok kalın çizgileriyle,ben buyum işte.Işık ve sevgilerimle.Nilgün ACAR Yani,MAVİ TUTKU.