M. Yücel Demirtaş

Benim kıymetli dostum,aziz meslektaşım ; ben sende şunu her daim gördüm:inandığım bir şeyi tamama erdirene kadar yılmıyorsun...

Nesir yönün daha kuvvetli gelse de bana,sen azmini yitirmeyen ve her daim daha iyi yazabilme şevkini içinde,yüreğinde ve kaleminde barındıran bir şairsin..şairliğin genel geçer bir terazisi de olmadığına göre sen ve ben gibi acizane şiir adına kalem oynatmaya çalışan her insan en azından ucundan kıyısından biraz şair sayılmaz mı? Her mızrap bir başka yüreği titretiyorsa yazılan her mısrada elbet birilerinin gönlüne değecek ve elbet yüreklere ulaşacak orada makes bulacaktır...

Bizler yüreğimizdekileri kalemimizin yettiğince yazacağız..her kalem hayata kendi rengini yansıtır..ve kalemden yansıyan her rengin,tınının,güzelliğn ulaşacağı gönüller mutlaka bulunur..önemli olan azmaderek kendini geliştirme içinde olabilmek...

Ben ne kadar şairim ki senin şairliğine bir çerçeve çizebileyim..kalemini sevdiğimi ve ilerleyen zamanlarda hem nesirde hem de şiirde çok daha güzel eserlere imza atacağına inandığımı bilmelisin...

Rabbim ebediyyen yar ve yardımcın olsun diyerek, 'Vuslat Yolcusu' adlı şiir kitabına yazdığım önsözdeki son cümlemle satırlarımı bitireyim kardeşim:

KALEMİNİN GÜCÜ HER DAİM HAKİKATİN HABERCİSİ OLSUN