''Joyce'un zihninin bu eşsiz ve anlaşılmaz özelliği, yapıtının soğukkanlı hayvanlar ve özellikle de solucan familyasına uygun düştüğünü göstermektedir. Şayet solucanların edebi yeteneği olsaydı, beyinleri olmadığı için sempatetik sinir sistemleriyle yazarlardı.''

Carl Gustav Jung

Yarıda bırakmalık bir kitap. Bıraktım da zaten. Yıllar yıllar sonra Jung ile aynı fikirde olmak da mutlu etti. Kitap vasatın da altı...

Not: İnceleme kısmına yazdım ancak site hiçbir şekilde kabul etmiyor.

Genellikle bütün engeller ve devler aşıldığında gelen en son macera, başarılı kahraman-ruhun Dünyanın Kraliçe Tanrıçasıyla mistik evliliği olarak sunulmuştur.

Ben Bozkırkurdu koşarım boyuna
Ve bütün dünya karlara gömülmüş
Uçar kayın ağacından bir karga
Ama ne bir tavşan, ne karaca
Karacalara bayılırım oysa
Ah ne olur birini bulaydım
Alırdım dişlerimin, pençelerimin arasına
Bundan güzel şey var mıdır dünyada
Sokulurdum yanma yürekten, iyiliksever
Gevrek butlarına geçirirdim dişlerimi
Açık pembe kanını içerdim doya doya
Ardından ulurdum bütün gece tek başıma
Bir tavşan da olsa kabulüm hatta
Doyum olmaz sıcacık etine gece vakti
Ah, her şey benden yüz çevirdi
Ne varsa yaşamı biraz zevkli kılan
Ağardı çoktan kuyruğumdaki kıllar
Gözlerim de pek iyi seçemez oldu artık
Sevgili karıcığım öleli yıllar var
Ve koşuyorum şimdi düşlerimde karacalar.
Koşuyorum düşlerimde tavşanlar
Kış geceleri kulaklarımda rüzgârın uğultusu,
Gırtlağımdaki yangını karla söndürüyorum
Taşıyorum şeytana zavallı ruhumu.

Kadın ne berbat mahluk
En iyisi olmamak aşık.
Biri hariç, belki, biri hariç.
Artık kurtuldum tutkunun pençesinden
Sadece dostluk geçiyor gönlümden
Biriyle, belki, biriyle