Kadri Demir

Ben.
Ben kendime göre biriyim
Başkaları hep başkalarına göre
Kendimi daha küçük bir yaşta keşfettim
Nasıl oldu tam olarak hatırlamıyorum ama
İlk önce düşünüyor olmam düşündürdü beni
Günlerce haftalarca hatta aylarca
Diğer insanlar da düşünebiliyor mu diye kendi kendimi kemirdim
Veya benim düşündüklerimi sezebiliyorlar mıydı diye
Sonra aradan günler haftalar hatta aylar geçti
Hayatın mayhoş tadını almaya başladım
Kıskanmaya başladım daha sonra
Başkasının topunu , bisikletini , ayakkabısını
Ben hiç kendimi kıskanmadım başkasının gözünde
Mahallede bütün çocuklarla oyunlar oynardık
Oyun bittiğinde başka şeyler yapardık
Sakız satardık
Pek getirisi yoktu ama kazandığımızı da çekilişlerde harcar bitirirdik
Bazen de sokak sokak gezip çivi toplardık
Hani yeni bir şeyler inşa etme isteğimiz olduğundan değil ,
Birkaç kuruş daha harcayabilmek için
Eskiciye götürür satardık eskimo almak için
Biz hep eskilerde kaldık diye yeni beton yığınları döktüler çocukluğumuza
Neyse zaten pek eskide kalmış sayılmayız
Hayatın mayhoş tadını almaya başladığımdan beri acı tadını istemez olmuştum
Çalışmaya başladım
Simit sattım , tatlı sattım .
Aklınıza gelebilecek bütün ufak işlerin kaderine dokundum
Sonra başka yerlerde çalıştım
Yaş daha ya sekiz ya da dokuz
Pazar günü bile çalıştığım pazarlarda eşyalar sattım
Meyve sebze gibi herşeyi sattım
Utanmak hiç aklıma gelmemişti
İnsanlar birbirini satarken benim bu tür şeyleri satmam hiçte ağır gelmemişti bana
Herşeyden geri kalmıştım
Ama kimse bunun farkında değildi
Okula gidip geliyordum sadece
Ta ki hayatın da bir okul olduğunu anlayana kadar
Ben hep zili çalmasını bekliyordum hayatın
Çaldı
Ama hayat değil hayat arkadaşım olmasını istediğim kişi
Ama o bunun farkında değildi
Söyledim
İnanmadı galiba
Olsun biz yolumuza onunla devam ederiz
Varsın o bizi anlamasın
Neyse işte birkaç yıl o zili çaldı diye derse giremez oldum
Sonra bir dost beni aldı içeriye
Ve baktım ki herşey değişmiş
Ben insanların hayatını kurtarmak için acil tıp teknisyenliğini okuyorum
İnsanların sevgilerini ifade etmeleri için çiçekçi olmuşum
Ve kendi kaderimi kendi içimde yaşatmak için şair olmuşum
Bu kadar şey olmuşken daha ne olacağım diye sorarken unutmuşum
Ben daha insan olacağım
İnsanlığın hakkını verebilmek için .
Kadri Demir