kader44

"Kıymetli çilekeş üstadım,
"Değerli erkek kardeşlerim,değerli aile reislerimiz lütfen biraz daha merhamet biraz daha insaf..Bir kadın sizden ne ister bunu hiç düşündünüzmü?
Bir kadın kocasından en başta sevgi ister,şefkat,merhamet ister..Ev kadınları akşama kadar gerek çoluk çocukların sıkıntıları,gerekse ev işlerinin yoğunluğu,yemek telaşı,çamaşırı bulaşığı adeta kendisini harap eder bütün bunları sizler için yapar belki de mutfak harçlığı yetmez ve bir şekilde sevgisini de katarak size enfes sofralar kurar.Her konuda fedakarlıklar yaparVe bunun karşılığında ise akşam sizler eve gelince sizlerden güler yüz ile karşık tatlı bir merhaba bekler..Bu o kadının tüm yorgunluğunu alır ve onu mutlu eder."
Sizin, "Kadın Ne İster" başlıklı yazınızı dikkatlice okudum.Zaten siteye her girişimde mutlaka sizin şiirlerinizden en az birkaçını okuyorum.Gerek şiirleriniz,gerekse yazdığınız düzyazılarınızda hep içirnizdeki isyanın dışa yansımasını farkediyorum.Ama zannetmeyinki dünyada bir acı çeken sizzsiniz.Sizin gibi belkide daha beteri acı çekenler var.Ben,aynı acıları gündüz gece çeken ve yaşayan insanım.Bugüne kadar elimi kaldırıp vurmadım.İncimesin diyerek yüksek sesle adını söylemedim.Gücüm nisbetinde her isteğini yerine getirdim.Ama karşılığında;ne bir güler yüz,ne bir tatlı dil görmüyorum.Sabahları işim gereği erkenden evden çıkıyorum,akşama kadar yüzlerce insanlarla karşılaşıyorum ve aşırı derecede yorgun düşüyorum.Akşam eve geldiğime,geleceğime pişman oluyorum.Benimle hiçbir şeyi paylaşmaz,yaşantımızla ilgili hiç bir şey konuşmaz,ağzını açtığında benim yakınlarımla uğraşır.Ne yapacağımı bilemez oldum.Günlük ya sabır çekiyorum.Acaba düzelir mi düşüncesiyle bekliyorum.Daha ziyade, iki oğlum var onlar için çekiyorum.Büyük çocuklarım göreve başladılar,onlar kendi kendilerine yeter oldular.Ama o çocuklarım öğrenci iken günlük kaç kere ararlardı.Şimdi ise birkez arayıp halimi sormuyorlar,vefasız çıktılar.Benim eşim,ele gül bahçesi,bana zehir zemberek.Ben bugüne kadar Allah'tan gayrı kimseden çekinmedim.Efendilikte kimseye ön sırayı vermek istemem ama iş tersine dönerse de asla eyvallah etmem.Benim çocuklar için susmamı ganimet biliyor elihden geleni yapmaya çalışıyor.Sen nasıl eşinden çekiyorsan,bende bundan çekiyorum.Nereye kadar sabır ederim onuda bilmiyorum.Ben,sevgiye,ilgiye,güzel bir söze,tatlı bir tebessüme susamış bir insanım.Bunları görseydim,bunları bana gösteren insana ben köle olurdum.Artık çarem tükendi ayrılmaya karar aldım.Yeter artık,dayanamaz oldum.Benim şiirlerimi dikkatlice okursanız,neler çektiklerimi daha iyi anlarsınız.Beni teselli eden sadece namazlarımdan sonda yaptığım dualar.Ama hanıma hep beddua ediyorum.Allah nasıl bilirse öyle yapsın diyorum ve de hakkımı da helal etmiyorum.Allah inşallah bir gün benimde karşıma benim insan olduğumu hissetirecek birisini çıkarır.Hep öyle bir ümitle yaşıyorum.Yalnızlığımı dua ederek ve şiir yazarak gidermeye çalışıyorum.Eşim ev hanımı,birde çalışan olsaydı acaba nasıl olurdu?Kıymetli üstadım demekki çeken bir tek sen değilsin.Bu acıyı yaşamayan bilmez,ama ben çok iyi biliyorum.Saygılarımla.