êDêBîCê

Asla Sevmediğim Birine Seni Seviyorum Demedim,Ya Da Asla Birini Severken Karşılığını Beklemedim.Dostluğuma Değer Biçmedim,Sevgime İse Hiçbir Zaman Sınır Çizmedim.Sevdiysem Sonuna Kadar Gittim, Bitirdiysem Öldürse De Hasreti Geriye Dönmedim.Bazen Çok Kırıldım, Bazen Belki De Kırdım.Ama Hata İnsana Mahsustur Dedim.Affettim, Af Diledim.Kimileri Birden Fazla Kırdılar Kalbimi Ama Ben Onları Yinede Affettim.Onlar Belki Beni Saflıkla Yargıladılar.Belki De İçten İçe Sinsice Güldüler.Ama Asıl Unuttukları Şuydu Ben Aldanmadım..!Aldanan Her Zaman Kendileri Oldular Ama Bunu Anlayamadılar.Bir İnsan Kaybının Ne Olduğu Bilemedikleri İçin,Kaybetmek Onlar İçin Bir Alışkanlık Haline Geldiği İçin.Oysa Ben Hiç İnsan Kaybetmedim.Sadece Zamanı Geldiğinde Vazgeçmeyi Bildim O Kadar.