bymancar

1982 de küçük bir ilin şirin kasabasında doğmuşum. Şiirle dostluğum 1995 yılında Bilecik te başladı.ilk öncesinde İçimi kanatan küçük şiirler yazmaya başladım kıta kıta..onlar benim için çok değerliydi fakat 2000 li yıllarda, bazı sebeplerden dolayı 1500 sayfalık şiirimin telef olmasına şahit oldum. Kendimi bir yalnızlığa kilitleyip anahtarı da boşluğa attım.

Ta ki 2004-5 yıllarında okuduğum bir kitap bana kilitli kaldığım yalnızlık odasının anahtarını geri getirdi ve bana yine dostumu geri kazandırdı.

Bedenimde birçok şizofren ruh taşırım. Ne yazdığımı, kimi, neden yazdığımı bilmem. Cümleler öylece dökülür yüreğimden

İçimde, kustuğum umutsuzluğu, bir paçavra gibi yakmaya başlarım bazen. Umutsuzluğun ateşinde umudu görür gibi olurum. Yanacağımı bile bile bir damla su bulmak için, ateşe atlarım. Adımların yine bir imkânsızlığa intikal eder

Farkına varamıyorum işte…

Bir deniz görüyorum ileride ve demir atmış kaptansız bir gemi. Demir alıyorum usuldan, şiir rüzgârına açıyorum kalemden yelkenimi… Salkım’ı, gizlimi… Ne varsa yaşama dair yaşanmış ve yaşanacak her şeyi yazıyorum.

İlk Başkentte başlayan şiir yolculuğum son başkentte devam ediyor…

“Hayat gülen bir maskeyle çıkar insanın karşısına ve maske düştüğünde film biter.”