Mutlaka okunması gereken bir roman! Bugün hale geçerliliğini koruyan ve ironik bir dille okuyucuya verilen -ki bu romanda müthiş bir akıcılık sağlamıştır- olaylar; sürükleyici bir biçimde ve ustalıkla işlenmiştir. Sembolizm'in uç noktalarındaki farklılığıyla bu romanı defalarca okuyup kendimce tahlil ettiğimi ve her seferinde olaylara, kişilere ve mekanlara farklı farklı noktalardan baktığımı hatırlıyorum. Sosyal hayatımıza, sosyal meselelere getirilmiş bir eleştiri olduğunu düşündüğüm bu roman; okumalarımda ve Tanpınar tutkusunda kendi adıma bir çığır açmıştır. Aynı şekilde Tanpınar ve roman denilince mutlaka Huzur ve Sahnenin Dışındakiler akla gelir ki zaten yüzyılın ilk 100 Türk romanı arasına girmiştir. İyi okumalar dilerim.

Fatih-Harbiye en iyi ilk 100 Türk Romanı arasında gösterilen ve içtimai açıdan bir toplum çözümlemesine gidilen romandan öte bir tahlildir bana göre. Genel olarak kişisel ruh halleriyle ilgili tespitlerini, gözlemlerini eserlerine yansıtan Peyami Safa, bu eseriyle bence toplumun da ruhunu ortaya koymuş, bir anlamda da olması-olmaması gerekeni okuyucuya vermiştir. Okuyucular eseri okurken roman karakterlerinden birisini kendi üstüne giyerek nerede olduğu ve olması gerektiğinin muhasebesini yapacaktır. Sanırım Peyami Safa da eserini kaleme alırken okuyucusunu bu muhasebeye sürüklemek istemiştir. İlgimi çeken bir başka farklılık ise; bu romanda doğu-batı ikilemi İstanbul'un güzide 2 semti üzerinden verilmiştir. Fatih Doğu'nun, Harbiye Batı'nın tarafındadır. Bu tarafından bakarsak bu roman Sembolist bir roman olarak kabul edilebilir.Kendini Doğu'ya ait hisseden Peyami Safa'nın Batı'nın güzel örneklerinden faydalandığı ve bu sentezi iyi bir şekilde terkip ettiğini kesinlikle söyleyebiliriz.