baileys17

1969'da Çanakkale'de doğdum,
14 yaşına kadar Saroz’un sahil köyünde
17 yaşıma kadar Çankırı’da
26 yaşıma kadar İzmir’de
30 yaşıma kadar Edirne’de
33 yaşıma kadar Van’da
Bu yaşıma kadar da Ankara’dayım…
Doğduğum yerlere dönemedim bir daha,
Şehrim diyemediğim şehirden…
Sevmediğimden değil,
İşimden…
Kimi insan otların,
Kimi insan balıkların çeşidini bilir,
Ben ayrılıkların…
Kimi insan ezbere sayar yıldızların adını,
Ben hasretlerin…
Ah o denize olan hasretim yok mu?
Tüter burnumun içinde,
Oradayken bile hasretini çekerim.
Alabildiğince okurum,
Kitapların değeri kızım kadar değil ama,
Kızımdan daha çok zaman ayırırım.
Şiiri okumaktan çok
Dinlemeyi severim,
Yumuşak bir müziğin eşliğinde,
Nemli, ıslak ve biraz da buğulu…
Acemice yazmaya çalışırım da
Bir türlü kendime beğendiremem.
Belki özgün olabilir ama
Başkalarını beğenmesini bekleyemem.
Esmer bir ten, gülen gözlerim,
Kırlaşmaya yüz tutmuş saçlarımı,
Beni bozar diye boyamayı bile düşünmem.
Sevdiğim kadınları deli gibi kıskanırım da
Şu kadarcık kırmadım karımı bile.
İçimdeki sevgililerim özlemle kaldı,
Bu deli yürek ne özlemler çeki de,
Her yeni güne,
Yeni bir aşkla başlayabileceğini,
Çok geç öğrendi…
Konuşmadım arkasından dostlarımın,
İçtim ama akşamcı olmadım,
Hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı.
Başkasının hesabına utandım, yalan söyledim.
Yalan söyledim başkasını üzmemek için.
Ama durup dururken de yalan söylemedim.
Sabah çaylarına bayılırım,
Günde iki kahvenin tadına doyamam da,
Hiç baktırmadım kahve falıma.
Yabancı dil bilmem,
Kendi dilim kendime yeter.
Her gün Ankara’da şehrim diyemeden yaşasam da
Bundan öncekiler de İzmir hariç
Pek iyi yerler değildi zaten.
Ömür bu, anlatmakla bitmez,
Birkaç satırla bu kadar şimdilik.
İşte size ben…