Avni Çakar

Şiir ve kısa öyküler yazarıyım.

Yaşadıklarımı, kendime bir daha anlatarak öğrenme kaygısıyla yazmaya başladım.
Bu sürecin ölene dek bitmeyeceğine inanıyorum.

Şiirlerimde yürek ve akıl terazisini dengede tutmaya çalışır, tumturaklı sözlerden kaçarım. Dünyaya sunacağım yeni sözleri keşfetme yolculuğunda rotam bellidir: İnsana dair her şey, insana ait olmayan hiçbir şey.

Kültür birikiminin kendi toprağından ve geçmişinden filizlendiği inancı taşımayan bir sanatçının değil evrensel, yerel dahi olamayacağını savunurum.

Neden şiir sorusuna yanıtım çok kısa; “Şiir, çünkü şiir…”
“Aşk, çünkü aşk…” gibi.

Eserlerim mi?
Yazdıklarımı dergilere göndermem.
Kitap yayınlamak gibi bir kaygıyı hiç taşımadım.
Ödüllere karşıyım.
Ödülü, 'üst'teki insanların 'alt'taki insanlara “aferin” i
diye algılar ve şu sözlerle ödüllere karşı çıkarım:
“Kürsü felsefenin mezarıdır.”