ALMILA KARGÜLÜ

Ana sayfa şiiriniz ve sayfa görseliniz harika.

Şiirleriniz hiç bitmesin temennimle saygılar

Allah sevdiği kulun kalbini sevdiği kulun kalbiyle birleştirir.
Bu dünyada en büyük emelim O Halık-ı zülecelal tarafından sevilmektir.
Çünkü biliyorum ki o severse eğer, sevdikleri ile buluşturur, sevdiklerimle buluşturur.O severse gönlümü süsler..
Sevgili bacım, Allah seni çok sevsin, sevdiklerini de çok sevsin.
Allah senden razı olsun. Ben de senden şefaatini isterim bacım can.

Selam kendisi uzakta ruhu bana gittikçe yaklaşan bacım.İyi ki varsın..Allah sevdiğini sevdiği kalplere koyuyor .Ben buna iinanıyorum.Ne sen beni yakından gördün ne ben seni.Fakat Allah rızasını gözetiriz.Gözünden damla yaş aksa ben hissederim.Bence bu kardeşlik kanbağından daha güçlü ne dersin...Doğduğum zamanı hatırlatan zavallı annemi duayla andıran nikli bacım..Allah a emanet ol.Selam ve dua ile..

Teşekkür ederim

hakkınızda yazdığınız yazıyı çok beğendim ve kendime çok yakın gördüm düşüncelerinizi, yalnız olmadığımı bilmek sayenizde çok güzel :)

ben şimdi o güzel çehreden başka
Ne bir yüz düşünür ne hatırlarım
Kanımla yansam da bu çılgın aşka
Tercüman olamaz bu satırlarım....

yüreğine ve eline kalemine sağlık...kimin ne dediğinin ne önemi varki...

Sen nasıl, neyle, ne şekilde anlatılabilirsin ki! Kelimeler tüm kifâyetlerini kaybediyor, dehlizler daralıyor, muhayyilem kararıyor, düşüncem kapalı kapılar ardında kilitleniyor... Senin kalemin, güzel yüreğin, Hakk'a yürüyen fikirlerin, mütemâdiyen küfre kalkan olan mısraların... Sadece bir şair mi desem, şiirdeki tefekkür iklimini ne yana koyacağım? Sırf mütefekkir mi desem şiirdeki ahengi hangi köşeye saklayacağım? Bence sen bir şairden öte bir mütefekkirsin, lâkin şiire de nesre de hâkim bir mütefekkir. Her beşere nâsip olmayan bir Allah vergisini Üstâd Necip Fazıl'ın da ifade ettiği gibi "şâir"liği "mutlak hâkikâti arama işi" olarak vâzife edinmiş, müstesnâ bir hûri ki sırçadan saraylarında bir hükümdâr kadar hakkı gözeten fakat cam kadar da kırılgan, bir o kadar da yavuz bir alp eren; evet sen, Almila... Kargülü... Sevim Yakıcı. Şimdi sen diyeceksin ki dizdiğin bu methiyeler kim için? Bu methiyeleri duyan kulakların nefsine asla uymadan tevâzû ile sesleri süzecek ve yüreğe sakıncalı bir mağrurluk geçirmeyecek! Eminim. İşte kısaca sen busun bana göre. Yukarıda daha çok mütefekkirsin demiştim ya, bence şâir olabilmek için mutlaka yıkılmaz bir fikrin olmalıdır, hem de öyle böyle bir fikir değil; mânevî, ilâhî ve madde karşıtı mutlak bir fikir. Başka bir şekle asla bürünemeyen, değişemeyen, mûhafazakâr fakat üstüne yeniden koyulabilen Hakk fikir. İşte sen bu fikir yapısına kulluk eden bir tuğlasın. Özünde toprakla suyun bir araya gelip de husûsî kalıplara dökülen balçıksın. Biraz önce balçık iken şimdi has kalıbında ocağın müessir ateşinde pişen sağlam bir tuğlasın.

İyi ki varsınız...

“AKROSTİŞ ŞİİR”

DADAŞ ALMILA

D avasına bağlıdır herkes çok iyi tanır !
A teş saçar kalemi : Dosta ısı ve ışık...
D idişen ya pişmandır ya pes eder utanır.
A lımlı bir güzeldir hem sadedir hem de şık ;
Ş aire ehl-i kamil...sadece Hakk’a aşık.

A lmıla’nın bakışı hüzün çölünde serap !
L eyla’nın gizemiyle döşenmiş vaha gibi.
M ecnûn Kâbe içinde Mevla’dan bekler cevap ;
I ssız kalan mekanda menzil Allah’a gibi.

L isân-ı hâli çözmek divâne bir hâl ister !
A ynalar puslanınca sırlara dalmak gerek.
K argülü’ne yol açık bu sefer başka sefer !
A slı tarihte yaşar... ruhu nûra girerek.

R âyihası yayladan Erzurumlu bir dadaş !
G üzellik estetikle bezenmiş ki “Yakıcı “
Ü lkesine adanmış ey Sevim ’li ülküdaş !
L ânet alsın; yoluna, taş koyan her yıkıcı ;
Ü stüne titrediğin gözlerde olmasın yaş !

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,
NOT: Dörtlüğün ve şiirin birleştirilmiş son halidir.

***********<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<**********
KARGÜLÜ ALMILAYI HERKES ÇOK İYİ TANIR !
ATEŞ SAÇAR KALEMİ : DOSTA ISI VE IŞIK ...
RAKİPLERİ YA YANAR YA PES EDER UTANIR;
EHL-İ KÂMİL ŞAİRE SADECE HAKK’A AŞIK !...
>>>>>>>>>*************>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>