Adem Durmazer

BOZKIRIN ÇOCUĞUYUM

Köyden on kilometre uzakta
Harman zamanı
Hemde ekin dağında.
Akşama kadar orak sallayan
Ebemin nasırlı ter kokan ellerinde
Bir yaban armudunun dibinde doğmuşum.
Ben bilmem hastane odalarını
Beyaz gömlekli hemşireleri doktorları güzelim.

Kurak çatlak çatlak
Bomboz topraklarda
Belemişler beni yamalıklı çaputlara.
İki ağaç arasına kurulan
Asma salıncaklarda uyumuş,
O boz topraklarda tepinmişim.
Ben bilmem sıcacık kundakları
Süslü beşikleri yürüteçleri güzelim.

Buram buram tüten bulgur pilavını
Tahta kaşıklarla yemişim.
Kükürt ekmeğinden dürüm yapıp,
Pekmez tasına banmışım.
Testiyi tepeme dikip,
Kana kana yayık ayranı içmişim.
Ne mama görmüş bu dudaklarım
Ne biberon ne tost ne hamburger güzelim.

Kümpül sökmüşüm su basarlarda,
Kara sabanın açtığı çiziden.
Üzüm taşımışım köfünlerle,
Yamaçlardaki bağlardan.
İmeceye katılıp çift ekmişim.
Ekin biçmişim.
Düğen sürmüşüm harmanlarda.
Keşik sıram gelmiş,
Hayvan gütmüşüm dağlarda.
Ne balolara katılmışım ne partilere
Ne de göekemli açılışlara davetlere güzelim.

Kuruyan ağaçları kesmişim,
Keskin dişli kolasarla.
Tonlarca odun eylemişim,
İki ağızlı baltalarla.
Yorulunca sıcacık gölle yemişim,
Asırlık ardıç diplerinde.
Böğrülce yemeğiyle,
Şalgalı aş süslemiş azığımı.
Ben hiç ısınmadım,
Kömürle doğal gazla.
Görmedim kombiyi şohbeni güzelim.

Eşek sırtında yaylaya giderken,
Neşet Ertaş dinlemişim.
Aşık Veysel,Rıza Konyalı,
Bedia Akartürk dinlemişim.
Omuzuma astığım,
Radyonun kısa dalgasından.
Düğünler kurmusuz obanın orta yerine.
Zeybek oynamışım yün pantolonumla.
Sille,sarı yıldız oynamışım kaşıklarımla.
Bozlak söylemişim,hoyrat söylemişim,
İçimden geldiği gibi sıkılmadan.
Birilerine beğendirmeye çalışmadan.
Benim uymaz ayaklarım,
Salsa,rumba,valsa.
Çaçaya brek dansa.
Benim dönmez dilim,
Repe,popa,caza.
Suyu havası serttir bizim oraların.
Yaşadıklarımdandır
Sertliğim mertliğim huyum.
Ben boskırın çocuğuyum.
GÜZELİM.
Adem Durmazer