Hayatım boyunca maddi ve manevi tüm zorluklara tek başıma göğüs gerdim. Çok üzdüler beni, en çok da en yakındakilerim, değer verdiklerim. Et, tırnaktan ayrılmaz dediklerim. Verdikçe daha çok almak istediler, yalanlarıyla bir kandil gibi tükettiler beni. Yıllardır bahaneleri hiç bitmedi. Onlara göre hep ben haksızdım, onlar ise hep haklı. Hiçbir tartışmanın tek taraflı kazananı yoktu, nedense bir tek ben mağluptum.Tek başıma yürüdüğüm yollarda sessizce ağladım, tek başıma çareler aradım, bulamadım, gücüm yetmedi.En sonunda kendime de yenildim.

"Ben her zaman yanındayım, seni hiç bırakmayacağım, sevincin sevincim; üzüntün üzüntümdür, seni çok seviyorum, sana çok değer veriyorum, sen hep gül." diyen bir Allah'ın kulu bu zamana kadar çıkmadı karşıma. Yanımda bir ben vardım, bir de dört duvar... Unutmadım, aklımda tabi, nasıl unuturum, bir de Ferdi Tayfur'un şarkıları. Bu dünyada yüzümü bir tek Ferdi abi güldürdü, onun şarkılarıyla ve filmleriyle mutlu oldum, sevindim, güldüm. Tek tesellim de bu oldu. Benim bu saatten sonra hiç kimseyle işim olmaz. Kalbim de, ruhum da, duygularım da öldü benim.

Sadi Şirazi'nin dediği gibi; "Kendinle mutluysan, kimseyle derdin olmaz." Onu bile çok gördüler bana. "Bencilsin" dediler, "Sadece kendini düşünüyorsun." dediler beni hiç düşünmeyenler. Beni bu hale siz getirdiniz.

Vecdi Murat SOYDAN