RefikaDoğan
3.2.2014 07:22:20Yasaklarla bir yere varılamayacağı gibi, yasakların baskıları ve zulümleri de beraberinde getirerek bireyleri ve bütünüyle toplumu sindirme yoluyla gerileteceğini çok güzel vurgulamış muazzam dizeleriyle şair. Ve kademe kademe belirli dönemlere ayna tutarak dün ile bugün arasında sorgulayıcı, düşündürücü, irdeleyici bir köprü kurmuş; bugünlerin kıymetinin o günlerde ödenen bedellerin sonucuyla alındığını, duyarlı ve sorumlu bireylerden mürekkep bir toplumsal dokunun , kendi kaderini kendi cesareti ve farkındalığıyla değiştirebileceğinin algısını hissettirmiş okura.
İnsan tarihtir, tarih insan...Anıların, yaşanmışlıkların hüzünbaz ikliminde bir avuç umut serpiştirmektir aslında bütün isteği...Ama umuda kar düşende, anlamalı ki; üzüm karası gözlerin ferine de, sırma saçın yoğunluklu karasına da kar düşmüştür! Şiir, yeri geldiğinde sessiz bir hıçkırık, dağlara ses veren ses, bazı da toptan tüfekten daha etkili silah olup uyandırır, şahlandırır, gidilmesi gereken yöne sürüklercesine sevk eder aşkla, asaletiyle...
Cesur, farkındalıklı, sorumlu, duyarlı, derin ve düşündürücü dizelerin kıymetli kalem erbabına saygı ve dostlukla...