Bir tutam hayat
18.9.2013 18:49:08Şiirler, şiirler, şiirler...
Nedendir bilinmez,
bağrında hep gitmeleri gizler, ısıtır, besler bu mahzun şiirler...
Niyedir hep gitmeler?
Nedendir alıp başını gitmek bilinmezliklerin gizemine?
Ya da,
gidenlerin hikayesini almak kaleme...
Hasretleri, acıları, yalnızlıkları...
Hüzün...
Şiirin ikiz kardeşi...
kanı şiirin, canı...
Ve,
karanlığın yarenliği yalnızlıklara...
Göz yaşları...
Yağmurlar...
Ama,
ille de gitmeler işte...
En acısı da,
alıp başını gitmek galiba...
Sevdayı, uykusuna teslim edip,
karanlığı yorgan kılıp düşlerine,
seher yelinin okşamasına terk edip saçlarını,
takılıp göz yaşı treninin katarına,
gitmek işte dönmemecesine...
En acısı da bu olsa gerek...
Keşke gitmeler hiç olmasaydı...