Kurtbala
14.10.2006 23:04:09Karanfiller... Ve ağlamak...
Ağla Karanfil
Kâkülü kınalı, çifte örgüsü
Hıçkıran tüllere, ağla karanfil!
Amade hâl ile yaman görgüsü;
Açılan ellere, ağla karanfil!
….. Hasret, kandiller üstü
….. Durma, karalar bağla
….. Güller, bülbüle küstü
….. Ağla karanfil ağla...
Gam ağar şafağa, hakkı verilmez.
Bir bûse bahtına, nâzan derilmez.
Sarsılır idrâki, rüşte erilmez;
Keşmekeş illere, ağla karanfil!
….. Toprak, gözyaşın silmez
….. Durma, ebruli çağla
….. Haki, kıymetin bilmez
….. Ağla karanfil ağla...
Ecelle doğmamış, hilkât gizinde
Kaç maşuk demlenir, cennet dizinde? ..
Ruhani tebessüm, mahrus vezinde;
Türkü ol tellere, ağla karanfil!
….. Doymuş, zikrinde sine
….. Durma, hikmetin sağla
….. Yansın, denizler yine
….. Ağla karanfil ağla...
Divâne meşkine, nefes tarumar
Kan-kızıl şerbettir, ömre itibar…
Uğruna od zayi, duman aşikar;
Savrulan küllere, ağla karanfil!
….. Külfet, canları boğar
….. Durma, gözlerin zağla
….. Ümit, vakitsiz doğar
….. Ağla karanfil ağla...
Maşuka hasmından, feryât zemheri
Bin uğraş nicedir, gönül serseri…
Her gece bir ölüm, her gün mahşeri;
Ağıttır dillere, ağla karanfil!
….. Barkın, bir matem yeri
….. Durma, bağrını dağla
….. Dönmez, gidenler geri
….. Ağla karanfil ağla...
23 Mart 2005 // T A R S U S
Hakan İlhan Kurt