-Aşk’ta Zaman Dursun-
...
Siyah simsiyah
bir sevinçti yaklaşan
gecenin gizemli huzuruna eş.

Kırlaşan renginde
serden çıkan
sihirli dokunuşların
teninin tedirginliğinde
titreyişi can buluşlarında
seyyahını heyecanla bekleyen
kuzu sessizliğinde
cümbüşlü karşılamanın
final uykusunda
huzurun bedeninde de doğuşu
an meselesi.

Kara renginin adı
acı timsali olsada
bir kereliğine
kara hayrına denk
sevmelerin otağında
yanyana gönlü güzelleştirdiği
yılla kıyas edilmeyecek
mutlu tablonun
aynaya yansıyan yüzünde
kendini eleştiren
haklı adem ile havvanın
suçu bitek sevmekmiş.

Sevmek günahın
kendi kendine affettiği
bir iftihar olsa gerek.

Taktir gösterenin elinde
filizlenen aşk göstergesi
saatin aşk çalmasını
sabırsızlıkla bekliyor.

Artık aşk kaçta çalarsa,
zaman dursun.

Sevil Özdemir