Aylardan Eylül .....Bulutlar kendi zikrini yapar Toprak nasiple kımıldar Kuşlar rüzgârla yarışır Ağaçlar uykunun dibine soyunur Yaprak kuytuya savrulur Dağlar ovalar tüm kâinat tatlı bir hüzne Yeniden doğuşun hüznüne bürünür Derelerdir boz bulanık yatağını terleten Gökyüzü kurşundan karanlık Günlerin erken teslimiyeti Yıldızsız yürütür geceyi Düşlerdir derinleşen Oysa dün allı morlu gelin gibi süslü Neşelerle öpüşüyordu gönüller Hayat buya ; Herkesin bir Eylül’ü birde baharı vardır Eylül’de hüznü baharda aşkı sevdim Bundandır belki de ismimin hüzün Aşkın sevgilisi oluşum Islık çalan yıldırım kopuğu gecelerde Korkularımla kucaklaşmam bundandır Dört duvar arasına kendimi hapsetmem Yanan loş mum Işığında seni hayal edip Titreyen içimi ısıtmam bundandır Ben senin adını hüzün çiçeği koydum Bir eylülü, bir baharı En çokta aşkı sende sevdim….. Sibel Kılıç..... Sevdayeli.... |