Vuslat olunca ayrılıktan korkmak gerek.
Vuslat!
Ah ! Ne efsunkar bir kelime.
Ne kutlu bir an!
Zaman! Ah zaman !
Hem dost,hem düşman.
FUZULİ…

sen, diyemediğim gizli sevdamsın !



birden bire karanlık yüreğimde doğuyorsun,
gizliden sana sımsıkı sarılıyorum,
hayal gibi düşlerime düşüyorsun,
bedenim de gizli bir acıyla yoğruluyorsun,

hep kalsan diye aklımdan geçiyorsun,
hüznüm de sımsıcak bir şiir oluyorsun,
dilimden düşmeyen bir türküdesin,
ellerimi uzatıyorum,
tutsan bırakmasan diye dualar ediyorum,

gökyüzünün maviliklerinde gözlerim,
bulutlardan medet umuyorum,
yıldızlardan yardım diliyorum,
gönlüme ışık olsunlar istiyorum,
söyleyemiyorum,
kal ! diyemiyorum,
korkuyorum,

anlatmak istesem de;
düşlerde bir daha gelmezsin korkusu,
benim olmasan da uzaktan sevmek,
gönlümün en hoş yanı,
derdim içimde kalsa da,
dermanım bu sevdada ,

konuşmasan da,
arada bir uğradığında,
mutluluğun en gizemli güzelliğini yaşıyorum,
susuyorum,

dudaklarım kilitleniyor,
hüzün dolu gözlerim kal diyemiyor,
akan yaşlar yas da,
damlamıyor,
içimde birikiyor,

yüreğim en acıyan yanıyla,
öyle! bir ateşte ki;
mutluluğum sevdanın gizli acısında,
özleyen ben sevdam,
acıyı yaşayan ben gül,üm,

anla artık, işte!
diyemiyorum,

kal ! gitme ! diye;
hoşça kal demek o kadar zor ki;

sen diyemediğim,
içimde yaşayan,
gizli sevdamsın…