Cennet-i Âlâ ya Varalım...
Lekum dinikum veliye din.
(Senin dinin sana, benim dinim bana) Sadakallahü’l azim. (Allah doğru söyledi) Yaratanın ayetidir bu Varmıdır ki bundan açığı Emri bil maruf buyuruyor hû Ayrı gören akıl kaçığı Ben dert edinmişim dinimi İlgilenmem bundan gayrisi Bıraktım kenara kinimi Karışmaz doğrusu eğrisi Efendimizin sünnetinden Örnek aldım yaşarım onu Ben sorumluyum külfetinden İyi - kötü yönümdür sonu Üç olmuş ya da beş mezhebi Kopuk değil İslamın süsü Beğenir kişinin meşrebi Hepside ümmetin örtüsü Hambeli, Maliki, Hanefi Sen, ben, o birlikte güzeliz Değil midir Şâfi, Caferi Neden ayırarak süzeriz Bölüp kim kazanır savaşı Seyrederek yapalım gözlem Severek sağlayıp barışı Duymayalım zafere özlem Dinde arama kusur yoktur Karıştıran İslam kalamaz Parçalamak isteyen çoktur Müslümanlar fesat olamaz DeliGarip hiç ayrılmasın Diri kalıp iri olalım Sende kimsin ki sorulmasın Cennet-i âlâ ya varalım. 08/02/2016 Sezai KAYA |
Sevmek, hasret güzelliği bu şiirde bulmuş.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...