EMANET
-Emanet-
... Kara valiziyle uzaklaştığını gördüm sulietinin önce, ve sonra buruk bir sevinç hülyası içimi debeleyen. Nasıl olsa gitmeye çentiğini atmıştın bir kere yüreğime. Geçici gezmelerinde düşlerimde hep tedirgindim nedense abdala malum habercisinden. Yinede bile bile, kalbimi emanet etmiştim bir kere. Geri verme iste/rsen sende kalsın ziyani yok ki. Sen gideceksen eğer bu kalp seninle gitsin bana lazım olmaz birdaha. Kalbimin ucundan öptüğün vedalar sende kalsın, ben bende her daimim nasıl/sa.?? Bilmiyorsan bir kez daha söylüyorum, kalbim/e iyi bak, ikimiz/e/de. Sevil Özdemir |