Kırgınım Sana Ey HayatAsi yüreklim Biliyormusun ben şimdi ne kadar Kırılgan ve alıngan bir çocuğum ? Ah be sevgilim ahhh Bu yüreğim, Cam kırklarıyla dolu olduğunu Bilmiyormusun tabi ki. Bu hayata öyle çok kırgınım ki Aslında kolu,kanadı kırık Bir güvercin gibiyim kanat çırpıp uçamam Bir cam gibi benim bütün hayallerimi kırdı Hayat Bana önce ayrılığı öğrettin sonra acı çekmeyi. Ahhh be hayat ahhh Ne yaptın sen bana böyle,? Bak saldırgan diyorlar oysa Bilmiyorlar ki ben hep kendimi savundum Gözyaşlarımla mücadele ediyor, Kimse görmesin diye herkesten Göz’yaşlarımı saklıyorum ben .. Yağmurda yürümeyi çok seviyorum Çünkü akan göz yaşlarımı kimse görmüyor Yağmur altında yürürken benden ürküyorlar Göz yaşlarımdan ürküyorlar. Dilimdeki zehirden ürküyorlar Bilmiyorlar ki benim yüreğim kan ağlıyor Oysa o dur durak bilmeyen gözü kara olduğumu Şimdi bir güvercin kadar ürkek ve kanadı kırık Bir yanım sarp kayalık,bir uçurum İçim bir yangın yeri Bir yanım çılgın dağ gibi Bir yanım doruğa ulaşmak isterken Ruhumda ise bir Asilik var Ben böyle yapmasam kendimi nasıl korum ? Nasıl korurum içimdeki çocuğu ? Bir yanım çılgın Nar ağacı gibi Bir yanımsa buz da gibi Kırgınım Sana Ey Hayat müzeyyen yavuz |
Ya kaderi ya da hayatı suçlamakta buluruz çareyi
Çok azımız keşke der kimimizde şimdiki aklım olsaydı
Yspamadım deriz.
Hayatı düşe kalka öğreniyoruz be canım
Tıpkı yeni yürüyen bir çocuk gibi
İçimi acıttı şiirin hoşça kal