Soma/MANİSA

Kömür madeni ocağında;
[soma faciası diye adlandırılan o mahşeri günün ardından fazla bir zaman geçmeden ailelerinin yok oluşuna aldırış etmeden tatil yapan kendini bilmez (vicdanı kör ve kalbi taşlaşmış) hanımefendilere ve beyefendilere ithafen] kaleme alınmış bir şiirdir.

Not: Yazmış olduğum bu şiir bir HAYAL ÜRÜNÜ DEĞILDIR!.

Diyeceğim odur ki; çalışmakta olduğum turizm bölgesinde bulunan İlçedeki bir otele toplam 5 (beş) otobüs dolusu tatil için sözde psikolojik bunalımlarını (içki masalarında güle-eğlene) atmak için gelenler gördüm. Bu sebepten dolayı bu mısraları yazma ihtiyacı duydum. İçimdeki bu yangına bir nebze de olsa su serper diye!.

Saygı ve selamlarımla...

Bünyamin Batmaz

Ekmek için kara kara kömür içinde
Gideni unutan varmış varsın unutsun
Hanımlar bacılar ve de beyler içinde
Varını unutan varmış varsın unutsun

Soruyorum canı yanan tatil eder mi
Nedeni zevk midir bunun yoksa keder mi
Acı büyük bu acıyı bu yol siler mi
Yarını unutan varmış varsın unutsun

Satıldı cansız bedenler oldumu soran
Hakk için sevenler oldu ardından yanan
Yer altında kuru yavan ekmekle doyan
Beyini unutan varmış varsın unutsun

Ne demeli bu duruma sizler söyleyin
İsterseniz kızın bana ister küfredin
Hiç affı olur mu bilmem bu ihanetin
Arını unutan varmış varsın unutsun

Ne çektiğini anlarım ben madencinin
Bende geçtim içinden o kara gecenin
Ecel şerbetini ocaklarda içenin 
Terini unutan varmış varsın unutsun

Der Bünyamin ne önemi kaldı ki artık
Keyfinize bakın hiç hiç takmayın artık
Kendinizde bir hata suç görmeyin artık!
Dününü unutan varmış varsın unutsun

Bünyamin Batmaz