Tut Elimi Dilimden de Yakınken
Belki
Bir gün sabah başlayıp Akşam biten bir masamız olur Üstü deniz sohbetli hani pusulasız Heybeler dolu Yükümüz azalır belki artar Kim bilir liman bulur İskelesine geçmişi bağlar Yosun kokulu kadahlere gömeriz herşeyi Mesele kavuşmakta Ortalığı toplamadan koşmakta Resti yemiş hayatı yaşam yapmakta Erteleyebiliyor musun Sırtını dönebiliyor musun rüyalara Silebiliyor musun hayale yazdıklarını Düşünsene Biter mi o zaman koynudaki çiçekler Belki Sessizlik verir uykular Dağınık kalmaz pencereler Olur ya Sahipsiz kuşlar bile Üstünü örter gökyüzünde Dilencin olur gözündeki çöpe Mesele Sarayı yıkmakta Gönüldekini cennet yapmakta Dili bozuk nefesleri sabahsız bırakmakta Heybeler dolu Yükümüz azalır belki artar Tut elimi Dilimden de yakınken Tut ikimizi de gece üşümeden |
Elbette var! Olmalıdır da. Hatta her okunduğunda bir başka canlıdır o. Okuyan kadar canlı..
Canlı, sade, insani bir şiir. Yani umudu olan, belkisi olan, olurya'sı olan, mesele'si olan bir şiir...
Selam şiiredir.