düşmeden bilinmez
ağlamadan gülemez insan,
dert, keder görmeyen, mutluluğu ne bilsin kabuslu geceler hiç olmazsa güneşli sabahı kim sevsin kış ortasında üşüyecek ki ellerin baharı bayram etsin gözlerin inlemeden düşmeden yatağa bilemezsin muhtaçsın Allah’a insan düşe, kalka olgunlaşır bela musibetle insanlaşır anlar ki şükür etmeli haline ve sımsıkı sarılır Rabbine... |
Saygılarımla...