Mecburmuyum Ben
Yıllardır dinmeyen şu feryadımı
Bir ömür çekmeye mecburmuyum ben Meçhulun sayılsam silsen adımı Boynumu bükmeye mecburmuyum ben Yetişsin kalbimde duyduğum hüzün Yetişsin gülmenin mahrumu yüzüm Bir pınar misali çağlayan gözüm Kanlı yaş dökmeye mecburmuyum ben Unuttum sendeyken kendi kendimi Hüsranın hükmüyle aştın bendimi Öyleyse kıymetsiz olan kalbimi Yerinden sökmeye mecburmuyum ben Hicranlı kalbimin aldığı deme Sus artık ne olur hiç bir şey deme Aşk ile renklenen gönül bahçeme Zehrini ekmeye mecburmuyum ben Acılar baş verip gelse de dile Üstüme üstüme yürüse bile Ey ömür yetmez mi çektiğin çile Tokada tekmeye mecburmuyum ben Hayat bu geçse ne her gün sıradan Nasılsa nasibi var bu yaradan Yüzerek olmazsa deyip karadan Kör topal sekmeye mecburmuyum ben Her gelen geçene ismini sorup Olmayan vuslata hayaller kurup Bir terzi misali yamalar vurup Yeniden dikmeye mecburmuyum ben Nihayet sevginden duyunca kuşku Elinle soldurdun gül gibi aşkı Benimde bitiyor gönlümde coşku Hem diz çökmeye mecburmuyum ben 02 02 2016 İSTANBUL YASEMEN AKYÜREK |
bilmem ama gayet güzel kalemin var olsun yüreğine sağlık :)