Her İnsan bir Kere tatmalı Diyordum Aşkı
Benim tanıdığım "mina"
Çok üzgündü ...çok güzeldi Hastalıklı kişiliksiz bir erkeğin elinde Her gece ağlatıyordu ... her gece Zorla, vermişlerdi bir tüccara... Hayatının, baharınında Satılmıştı kocaya... O, aşkı hiç tatmamıştı Bilmiyordu ... hem de hiç Gece olunca kendi kendine şiirler yazıyordu Sadece hayallerindeydi aşk... Sırf benden dinliyor ...du Gözlerinden damlalar düşe düşe Onun üzüleceği aklıma, bile gelmiyordu Her insan bir kere tatmalı diyordum, aşkı Gerçek aşk bambaşka ..."gerçek" Diye söylüyordu... m garibim Boynunu büke büke dinliyordu Yumuşacık yüreği vardı pamuk gibi Herkesi kendisi gibi sanıyordu.. En sevdikleri darbe üstüne darbe vuruyordu Ne zaman karşılaşsak yüreği ağlıyordu Aptala, malum olur derler ...ya Hep hissederdim ağladığı geceleri Zorla güldürürdüm onu... Hayat yokuşlu bir yol Her insana eşit davranmıyor Ne yazık ki... Oysaki doğarken eşit doğuyorduk İnsanlar, seçemiyorlar işte Annesini, babasını, çocuklarını Oysaki, ömür boyu yaşayacağı Erkeği; kendi seçmeliydi Seçimi yanlış olsa da "Kendim ettim kendim buldum" diyebilirdi Yaşam sürüklüyor bir bilinmeze Kaderin elinde oyuncak olmak Ürkütüyor beni... Bütün hüzünlere rağmen Yüreğim ağlarken, gülmesini öğrendim çok şükür Dimdik sapa sağlam ayaktayım... İşte hayatla dalga geçmesini seviyorum Şakalarım hep bu yüzden... Aslı Gül (gerçek bir yaşam öyküsü) |