S Ö N M E
Dinle sevdiğim,
Ben seni, Yanlızlığın fizanına sürgün yemişken sevdim. Esiri olduğum umutsuzluğun Pençesinde kıvranırken bedenim, Umuda uzanan el oldun. Sevdim Çaresizliğime çare olmanı Söyle Sen dünyama ışık olmuşken İster miyim karanlıklarda boğulmayı. Sen Soğuk taş duvarların Gölgesi gölge olmuşken yüreğime, Kör bir gecede doğan güneş oldun dünyama. Şiirlerim, Hicran parmaklıklarından haykırırken hayata, Sen, Bestelenmiş mısra gibi Açtın zindanımın kilitlerini. Belki Aşamayacağım yüksek surları Sen yine de yüksel Yağmurlu günlerde Gözyaşım yere düşerken İkinci bir damla düşüyor yanı başına. Biliyorum, Yukarıda bir yerde Bir yol var seni bana getirecek. Sen doğ, yüksel En sıcak haline bürün. Kurut hüzün damlalarının Nemlendirdiği harcı. Göreceksin Saçların kadar ince olsa da hayatın çatlakları Bir hüzme olup bana görüneceksin. Bilmezsin Gözüm yüzünü ister, Gönlüm izini ister Sen doğ ve yüksel Hayatın boşluğundan bana yüzünü göster. Yüzün yüzüme değsin, Yüzün yüzüme değsin Hüzün boynunu eğsin. Sen vazgeçme yanmaktan, Aşkımı büyüt Bulutlara güvenme Gel Sessizce kulağına söyleyeyim Hasret duymasın Sönme. Seyit Osman Akyüz |