bir deniz ki
hem Ege’nin koyları kadar berrak
hemi de Karadeniz’imle emsal ak pak
kumsalları okşar inceden
kimi döver bembeyaz
övülmüş de yaradılmış bir dem.

bir gül ki
hem dağlarda hem de bozkırda açsın, açabilsin
ve hiç bir dem solmasın
bir doğa harikası en hafifinden.

bir insan ki
zirveler kadar başı dumanlı
sarp ve yalçın kayalıkları sever
bir kartal misali yüksek uçar.

bir yürek ki
şeffaf, sahici
kalpsiz bir dünyanın kalbi
belli ki insan
az şey mi bu dijital çağda?

bir ruh ki
çöl gecesi misali dingin
ne fırtınalar atlatmış da durulmuş
mizanını çıkarmış
nizamını bulmuş.

bir kent ki
kozmopolit
kozmosdan uzak hani
insanlar dingilder durur
işkilli büzük ne ki?

hayat ki
manasını yitirmiş kimi
yaşam ki
anlamını bulmuş insanlar bazı
yaradanı anlamış ruhlar ki
yaralarını sarmış ancak.


L.T.