Çalışan çocuklar.
Gecesini gündüzüne katanlar.
Yarınlarına hançer vuranlar.
Yokluğun resmi hepsi.
Kimsesizliğin tek göstergesi.
Sokakların dışlanmış yetimleri.
Elde yok avuçta yok.
Boyacısı ayrı dram.
Mendil satanı ayrı.
Hor bakanı bir başka trajedi.
Kış üşütmez yazın sıcağı bunaltmaz onları.
İmrenerek bakacağımıza iğrenerek yüz çevirdiklerimiz.
Ey insanlar.
Tıka basa yediniz ömrünüzce.
Aksırmaktan gına geldi hepinize.
Sıcacık yataklarınız lanet olası yarınlarınız vardı sizin.
Oysa kıyamet kopuyor onların yüreğinde.
Kazanmaları lazım.
Yoksa aç kalacaklar.
Yaklaşmalılar mecburlar buna.
Usulca geliyorlar yanınıza.
İteleyiveriyorsunuz sonra.
Oysa çocuk onlar daha çocuk.
Sizin olsa yapmazsınız ama bir ananın yüreğinde saklı onların düşleride.
Ve bir babanın gözbebeklerinde gülüşleri.
Kimi yetim. Ana sevgisi tatmamış daha.
Kimi evsiz. Kimi sakat.
Vurulmuşlar en güzel yaşlarında.
Kader deyip geçivermişiz sonra.
Allaha bırakıp çaresini kapamışız tüm kapıları.
Vicdansızlığın zirve yaptığı yerdeyiz hepimiz şimdi.
Hırpalamışız iyi olan herşeyi.
Kim bilir kaç çocuğu koparmışız dünyadan.
Ve kaç zavallının kanı bulaşmış ellerimize.
Şimdi parsel parsel alın cenneti.
Gün ve gün katlayın servetinizi.
Dünya sizin olsun tüm ihtişamıyla.
Sizin olsun nimetlerin binbir türlüsü.
Ama Allah herkesin Allahı.
Ve ölüm herkesin uğrak kapısı...