Hoş Geldin Sevgili
Hoş geldin sevgili
Hoş geldin gelmesine de Nasıl çıkar bilmem ki Üzerine sinen, o ağır Gitmelerin kokusu Ve nasıl yaşar Her atışında Zavallı yüreğim Terk edilme korkusu Hoş geldin sevgili Gitlerin gellerindesin Anlayamadım bir türlü Hangi yalancı aydınlığa Kandın da kabardın İçine çekilip de Sahilinde beni Böyle yapayalnız bıraktın Hani sel vurduğunda Ansızın sürükleyip giderken Geçmişini, bugününü, yarınını Nasıl bakar ya insan çaresiz Giden suyun ardından Sen çekilip giderken İşte öylece bakakaldım Sen yoktun ama Sahilinden hiç ayrılmadım Pencereleri gözlerim gibi Denizin boşluğuna bakan Kumdan kaleler Evler, kuleler yaptım Ve hepsinin içinde Seninle yaşadım Hayalinle de olsa Kendime bir dünya yarattım Hoş geldin sevgili Hoş geldin gelmesine de Kumdan da olsa Kalelerimi, evlerimi yıktın Gidişlerinde varlığınla Gelişlerinde hayalinle Sen, ey sevgili sen Seninle ve sensiz Beni hep yıktın Hoş geldin sevgili Hoş geldin Hadi ver elini İzmir – 2009 |