Bir kuş misali gördüğüm dostumun duruşu kanadı kırılmış bir kuşu andırıyordu. Bu satırlar geliverdi dilime.

Issız bir köşede rastladım ona,
Seslendim, seslendim bakmadı bana,
Halini görünce üzüldüm buna,
Kimseye diyecek yoktu bir sözü.

Baktığımda sanki kırık kanadı,
Peri mi, Melek mi, bilmem ki adı?
Gözünde kalmıştı belli muradı,
Yanına gidince ıslandı gözü.

Bakınca yüzünde hüzün okudum,
Yıllarca hayata mekik dokudum,
Bülbül olup ömür boyu şakıdım,
Kimse anlamadı bu, işin özü.

Daha sonra hıçkırmaya başladı,
Bilmem nerde kaldı, nerde kışladı?
Anlaşılan herkes onu dışladı,
Bu sebeple zaten gülmedi yüzü.

İyiler hep böyle çile mi çeker?
Dönünce tersine gitmiyor teker,
Dertli insan ancak derdini eker,
Böylece bu dertler kocattı bizi.

ERDEMLİ-17 Ocak 2016-Pazar
Cafer AKSAY