kış
kış
yeldeğirmeninde bir ev içinde yanmayan bir soba üç çocuk kalp bir arada yüreği parçalanmış bir anne çocuklar hasta baba hapiste dam sarkıklarında buzlar yüreğine batıyor kadının ateşler içinde yatıyor sema’sı düşünde sayıklıyor hep anne şeftalim nerde kar boran sarmış Kadıköy’ü kadın camın önünde sivil polis sokağın başında uzun uzun bakıyor düşünceler içinde acıysa yürekte sultanahmette yatıyor kerim duymuştu çiğerlerinden kan kusuyor oda düşlerinde bir kemik pirzola hayal bu ya arkadaş diyor berbat süleyman acıyla gülümsüyor sinsi sinsi yağıyor kar içlerine yeldeğirmenin de bir ev hatıralarda düşler gibi soğuk tarifsiz bir acı sarıyor yüreciğimi ben her kış şeftalimi birde babamı özlerim derinden derinden.... sema korcan |