Elvedasız Vedalar DiledimElvedasız vedalar diledim... Yitik fidanların ardından Sonra boy verdi yaslı bahçelerde Kan gülleri, yediverenler,kardelenler... Biz ki ne çok yanmıştık Her defasında doğup küllerimizden Ayağa kalkmıştık... Düşlerde dolanırdık deli divane Püsküllü belaları kucaklardık hep Arsız gülüşlerimizle Meydan okurduk meydanlarda Yazgısı bozuk dünyaya... Ateşe adanmış adakları Ant içtik Mavi sularda boğmaya... Kardeşçe bir dünya için Bağırdık sesimiz kısılana değin... Habil ile Kabil’den mirastı Kardeşin kardeşine düşmanlığı Tüm renkleri ile sarmalıydı Bizi birbirimize göğün kuşağı... Doğruluğuna şüphe yoktu o ilahi terazinin Kefelerinde kefenlere büründük lakin Kendini her şeye muktedir sandı insanoğlu Asıl muktediri unuttu... Ve etten bedenine taştan bir kalp yonttu... |