YOKTUN SEN!Heybemin gözlerinde yaşam yükü taşırken Nerden çıktın karşıma, hiç hesapta yoktun sen! Ruhumda sarpa saran aşk izini kaşırken Çare olmak yerine saplanan bir oktun sen! Buldun yaralı bir kalp hemen içeri daldın Yemeni yaşayarak yıllarca orda kaldın Ne değişti dünyamda çıkmaya karar aldın Ağlayan yüreğimden damla damla aktın sen! Yalan mıydı sözlerin, “çok seviyorum” demen Nasıl da unutmuşsun verdiğin sözü hemen. Gitmek için kurmuşsun meğer kahpe bir dümen Surlarını terk edip bir kaleyi yıktın sen! Dikenli tel mi çektin gönlümün arasına “ Benimle olmaz dedin”, “bak başın çaresine” Hicran ile kanayan vuslatın yarasına Ayrılık hançerini ta sineme çaktın sen! Nazlanman uzun sürmez, bitecek bir gün sandım Çilem kör düğüm oldu açarken seni andım ilmek ilmek örerken ah çekip içten yandı m Attığım her ilmekte kor ateşle yaktın sen! Kafkasi’nin kalmadı söylenecek son sözü Eğmez başını yere Mevla’ya dönük yüzü İstese de bir daha bakmaz ki sana gözü Çıkmadın hiç karşıma hayatım da yoktun sen! Çattın iki kaşını ardım sıra baktın sen! Osman Onuktav Kafkasi 15/01/2016 |