kaldır at bir kenara kafandaki fazlalıkları
her gün yeni bir umutla uyan uykularından
kov gitsin üzerinden sabahın kırgınlığını
sevinçle gülerek ayrıl sevdiğinin yanından


yarını bekleyen bir tek sen yoksun bin umutla
senden binlercesi var, sen de busun unutma!
geçmiş ve gelecek düşünü hiç çıkarma aklından
her zamanki gibi yarına bugünden hazırlan


bıraktın mı bir kenara şu aklındakileri
çekip aldın mı kendini, kendinin karşısına geçip
hissediyor musun bak ellerinde atıyor?
sevginin erinçli hiç koşulsuz çarpan kalbi...


işte insan hep böyle kendisiyle bir bütün
çoğaldıkça büyür umut dolu bir hüzün
bir tek sen değilsin bu yollarda yalnız yürüyen
yalnızlık herkeste var, bakınca görülmeyen


(çayını yudumlarken bir simit ve peynirin ardından
hiç değilse bir şiir oku, bir şiir geçir aklından...)


diyelim ki uzaksın; denize, mehtaba ve güneşe
bir hücredesin yani tutuklu ya da tecrit edilmiş
öfkenle savaşmayı bırak hep yarını düşün
ol yüzünde ışısın ser verip sır vermeyen gülüşün.


meriç aydın