Kendimi Bulamadım
Maden işçisiydim
Kömür karası gözlerinde Elim ayağım şiire bulandı da Aşkı çıkaramadım Naçar kaldım Kalem defter elim de Geceler boyu kıvrandım da Seni anlatamadım Kör olan kurşun muydu Yoksa vurulan mı söyle Tetiği çeken ele uzandım da Bir türlü tutamadım Sarmalamış zülfün telleri Kök salmış yüreğimde Her tavafta kokusunu aldım da İnan ki dokunamadım Seven deliymiş derler Aklın bu yolda işi ne Senin olduğun yerde aradım da Ben kendimi bulamadım İzmir – 2014 |
Kalemin susmasın
_________________________ Selamlar