ANAR BENİ BELKİ
Kalakalmışım Sakarya sokaklarında
Tek can Her bucağı tutar nem. Kim demiş yok kimsesi ? Bir kedim var Kıvrılıp yatar dibine Ayaklarımın. Abasıyanık parkını istila etmiş Kuşlar Yok yarına yiyecekleri. Seslenir Necip Fazıl Sakarya ‘ya ‘’Bir yanda akan benim Öbür yanda Sakarya ‘’ Gözleri hüzünlenir Sevgilimin Beni anar Belki. Sapanca kıyısında ikilendim Sudaki siluetler Bile anladı beni Dalgalandı bir taş atımında Su. Çember oldu Su güldü Oynadı balıklar. Arzın merkezinde yok oldu Yok oldu AYRILIKLAR… Ertürk DEMİRCİ |