Elif
Aylarca yollarını kapasa da
Karın beyazını severdi Elif Bir de, evlerinin penceresinden Her gün seyrettiği Okula giden çocukların Dantelli yakalarının beyazını Oysa on üç yaşında giydiği Gelinliğin beyazını hiç sevmedi Elif Kim bilir belki de bir gün Göğsüne bıçak sokacağını hissettiği Duvağını kaldıran eldeki O beyaz kılları da Kardelendi Karı delemedi Zayıf geldi bedeni, direnemedi Karın altında kaldı Ve beyazdı kefeni Kar beyazdı Dantelli yakalar beyaz Geriye kalan her şey kirlenmişti Kirlenmişti dünya Elif gibi dik duramamıştık Eliflerin arkasında Hepimiz kirlenmiştik Eliflerin öykülerinde Tepeden tırnağa Göğsünde besleyen, doyuran Kadındı oysa bizi de doğuran Şimdi nasıl bakacağız söyleyin Göbeğimizin çukuruna İnsanlığımızdan utanmadan İzmir – 2015 |