KESKİNİM
KESKİNİM
Açtıkça bağrımı deli poyraza Bağlamanın sesi yaren rüzgara Halayda coştukça davulla zurna Uğrun uğrun gözler bekler Keskinim. Bozarmış yaylalar insanlar agah Taşanların evi olmuş bir dergah Gurbette özlemin dayanılmaz ah Her karış toprağın kutsal Keskinim. Vardıkça yurduma seyran eylerim Çıkar At tepeden nazar eylerim Bir bozlak Hacıdan söyler dillerim Sorgun’la çamlığa selam Keskinim. Ayrılık acısı sızı döşümde Zülüfleri ipek kızlar düşümde Sevgin muhabbetin bitmez göynümde Hasretin böğrümde hançer Keskinim. Davut TUNÇBİLEK/Elmadağ |
Kalemin susmasın
_________________________Saygılar selamlar