Ansızın karşıma bir güzel çıktı
İçimde ki o ses vay dedi bana
Soluna dönerek şöyle bakınca
Bu nasıl güzellik oy dedi bana

Örgülü çantayı takmış koluna
Hayran kaldım yeşiline alına
Çıkacaktım o an koşup yoluna
Aklım olmaz öyle şey dedi bana

Başını çevirip, bana bir baktı
Ateşi düşürdü içimi yaktı
Tek başına gelmiş kimsesi yoktu
Dalgalı denizde koy dedi bana

Git geri der sanki güneş aya
İnsan meylediyor gönüldür bu ya
Salını salını geçti karşıya
Yürüyüşü rahvan tay dedi bana

Soramadım acep bu kimin nesi
Her iki yanakta ayrı gamzesi
Çok hoşuma gitti ondan gülmesi
Tebessümü belki huy dedi bana

Başına geleni bilirmiş insan
Bazen tesadüfen bulurmuş insan
Duruşundan belli olurmuş insan
Bakınca asil bir soy dedi bana

Ne derdi ki acep yanına gitsem
Elimi uzatsam elini tutsam
Öyle bir kıvam da nasıl anlatsam
Semaver üstüne çay dedi bana

Bir sürü soruyu gizler üstünde
Öyle bir duruş var tarzlar üstünde
Kum gibi kaynayan gözler üstünde
O kaşları baktım yay dedi bana

Duam odur onu bir daha görsem
Adını söyler mi görünce sorsam
Konuşurmu çıksam yolunda dursam
He maşallah nasıl boy dedi bana

Kul Hızır’ım son ver yeter sözüne
Bu derdini anlat sarı sazına
Yanımdan geçerken baktım yüzüne
Sanki o gökteki, ay dedi bana
Sanki o gökteki, ay dedi bana

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)