Sensiz Son Şiir
çimden kopup gelen bir korkuydu sana asik olmak.
Dalgalarina kapilip sürüklenmek bir sal gibi ufka dogru. Bu yüzden gecelere gizlerdim gözlerinin essiz isiltisini. Geceleri dizelere gizlerdim sonra. Saçlarindan yola çikardim sessizce. Uzun ve yorucu bir yolculuk olurdu parmaklarima. Yumusak dokunuslarda alevlenirdi dudaklarin. Dudaklarin içimi isitan bir masaldi annemden dinledigim. Bütün bir gün seni seyredebilirdim. Gözlerin gözlerimde yankilanirdi. Gözlerim sessiz çigliklarla gözbebeklerine kosardi. Kaybolurdum. Her defasinda çekip çikarirdin beni acinin derinlestirdigi dipsiz kuyulardan. Beni "SENINlestirirdin". Dudaklarin ates,dudaklarin volkan gibi yakardi. Ruhum yükselmek isterken ölüme, her defasinda beni çeker alirdin. Dudaklarin alirdi beni,gözlerin alirdi. Benligim olurdun. Yüregim olurdun. Gökyüzünden bir parçaydin sen. En güzel maviden kesip almistim seni. O günden beri sonsuzmus gibi meydan okuyup her kiyamete, dilek yerine seni tutmustum yildiz geçislerinde. Her seni diledigimde daha çok senin olmustum. Uzaklardan,nehirlerden bir sarki mirildaniyor yalnizlik... Soguk gecelerden biri Soguk ve sensizlik dolu Saçlarin,ellerin yok yanimda Sensiz ölüm gibiyim... Gözlerinin dokundugu her yer aciyor bebegim. Biliyorsun sensin silemedigim aklimin en uzak köselerinden. Sen gittin ve mutluluk ta kalkti tedavülden. Içimde öldügün günden beri Geceler uzun Geceler, sonsuz düsler Ayrilan ve bir daha hiç birlesmeyen eller Bir gece "küçük bir hikayeyle biten" Ölümsüz sandigimiz sevismeler Gecelerden biri Bir son daha istiyor Tanrilar uzaklardan bir son daha Kurban araniyor sonsuzluga... Gökyüzünden bir yildiz kayiyor Dere kiyisindaki taslar parildiyor Ve her gece bir yildiz Bir ayrilik Kaçamadim sensizligimden, bu son olsun bensiz... Ve Bu son siirim olsun sensiz.. |