Cahil
Önünde boş bir kağıt, elinde kara kalem
Aklına ne estiyse döktürüyor durmadan Sanıyor meftun ona; hayrandır cümle âlem Boş sallayıp duruyor ne vermişse yaradan Ağzından çıkan sözü kulakları duymuyor Dün söylediklerine, bu gün ki hiç uymuyor Kendini, âlimlerle bir kefeye koymuyor! Kaç gram olduğunu öğrenecek sonradan Cahillere iltifat, cehle ortak olmaktır El alemin koştuğu yolda, yaya kalmaktır Aydınlığa yüz dönüp, zulmette boğulmaktır Ona yoldaş olmayın gitsin bildiği yoldan Kâmil kişi fikriyle asırlarca anılır İnsanlığın gönlünde ebedî bir yer bulur Cismi göçüp giderse, ismi hep bâki kalır Cahiller boş söylerler, yorulmadan durmadan Onlara bir duam var, ıslah etsin yaradan |